مسائل تبعی اما مهم دیگری نیز وجود دارد , مانند فقدان استراتژی های کلان شهری برای برخورد با مسائل عمده , وجود رقابت بین شهرداری ها وتضادی که می توان توسعه کلان شهری را تحت تاثیرسو قرار دهد, فقدان هر گونه عاملی که نمایندگی منافع کلان شهری را به عهده داشته باشد و انجام منطقه بندی های انحصاری .عواقب این مسائل , اگر در مناطق کلان شهری شرایط زیر وجود داشته باشد , بسیار شدید خواهد بود : الف )تعداد شهردار ی ها بسیار زیاد باشد ؛ ب ) شهرداری هابرحسب تعداد جمعیت و مساحت بسیار متفاوت باشند ؛ ج) حکومت های شهرداری برای ادغام کلیه کارکرد های حکومت محلی متعهد و مسئول باشند ؛ د) مالیات براملاک تنها منبع در آمد شهرداری باشد ؛ ه) هیچ نوع اشتراکی بین شهرداری های مختلف در زمینه منابع , خدمات رسانی یا ایجاد تسهیلات وجود نداشته باشد (ibid ).
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

تقلیل هر یک از این پنج شرط می تواند اثر اصلاحی برمسائل ناشی از تفرق سیاسی در مناطق کلان شهری داشته باشد . تفرق سیاسی موجوددر مناطق کلان شهری چالشی است که با رویکرد ها و راهبردهای مختلفی از سوی مناطق کلان شهری دنیا رو به رو شده است و هر کدام کم وبیش با کاستی ها و کامیابی همراه بوده اند . این گونه پاسخ ها با مفهومی کلی جمع بندی می شود که به منطقه گرایی در حکومت یا حکمروایی این مناطق معروف است . کلیه راهبردهای منطقه گرایی در پی هماهنگ کردن اجزای از هم گسیخته و مستقل برنامه ریزی و مدیریت کلان شهری برای کاستن از تفرق و تعدد عوامل تصمیم گیری و اجرایی مختلف موثر و فعال درآن هاست . منطقه گرایی , مجموعه تلاش ها یی است که با اتخاذ تدابیری در پی آن است که حوزه های مختلف مدیریت کلان شهری از شکل واحدهای مجزا و منفرد به صورت مجموعه های به هم پیوسته ای در آید , به طوری که امکان سیاست گذاری و اقدام هماهنگ منطقه ای به وجود آید . به عبارت دیگر انواع مدل های منطقه گرایی یا انواع حکومت های کلان شهری در تلاش برای جستجوی انطباق قلمرو عملکردی ( منطقه کلان شهری ) با قلمرو سازمانی ( ساختار حکومت محلی ) هستند . مقیاس و گستردگی مناطق کلان شهری که تلویحا به معنی وجود حکومت های محلی متعدد در گستره آن است , مدیریت و حکمروایی این مناطق را ماهیتا به نوعی فعالیت بین حکومتی تبدیل کرده است .
براساس انواع طبقه بندی های راهبردهای منطقه گرایی (Hamilton,1991;Walker,1999;sybert,1999).انواع رویکرد ها و راهبردهای (انواع منطقه گرایی ) برای مسله خدمات رسانی منطقه ای و کلان شهری توان فهرست شده است که در طیفی از آسان ترین به دشوارترین رویکرد تنظیم شده است . آسان ترین رویکردها مواردی هستند که از لحاظ سیاسی عملی ترین هستند و مجادله کمتری برمی انگیزند , اگر چه ممکن است کارایی کمتری هم داشته باشند .در مقابل , دشوارترین رویکردها مواردی هستند که از لحاظ سیاسی قابلیت اجرایی کمی دارند و برای کارگزاران محلی تهدیدی محسوب می شوند . از اشکال منطقه گرایی با کمترین شدت منطقه گرایی می توان به همکاری غیر رسمی و قراردادهای خدمات رسانی بین محلی یا شوراهای حکومت کلان شهری اشاره کرد .در عوض , شدت منطقه گرایی در راهبردهایی مانند یکپارچه سازی تک سطحی و یا تجدید ساختار دوسطحی در بیشترین حالت قرار دارد . به عبارت دیگر شدیدترین انواع منطقه گرایی تلاش هایی است که طی آن تمامی قلمروها ی حکومتی و مدیریتی مانند شهرداری ها و دهیاری ها یا فرمانداری ها و بخشداری ها موجود در منطقه کلان شهری در قالب یک سطح حکومتی واحد یکپارچه شده و یا در قالب حکومت کلان شهری دو سطحی سازماندهی می شود .کم شدت ترین راه حل ها آنهایی است که تلاش می کنندتا همکاری هایی داوطلبانه بین قلمرو ها و نهادهای مختلف حکومتی موجود در منطقه ایجاد کنند تا از اثرات سوء تفرق سیاسی بکاهند .کلیه راهبردهای منطقه گرایی در بین طیفی از شدید ترین انواع منطقه گرایی ( حکومت یک سطحی و دوسطحی ) تا آسان ترین آنها (چارچوب های همکاری داو طلبانه ) قرار می گیرد.
۲-۵-۳-تفرق سیاسی و عملکردی و تلاش برای منطقه گرایی
یکپارچگی عملکردی در این تعریف به این معنی است که نقاط سکونت گاهی وقلمرو های حکومتی متعددی که در این منطقه وجود دارند , بازار کار ,خرید ,آموزش و تفریح بزرگی را شکل می دهد که به صورت نظام شهری روزانه عمل می کند .منطقه عملکردی در این تعریف را می توان برحسب حوزه جذب سفر های به مقصد کار, خدمات , تفریح و غیره از پیرامون به مرکز و مرکز به پیرامون نیز تعریف کرد که به طور روزانه عمل می کند .
باتوجه به تعریفی که از شهر – منطقه ها یا مناطق کلان شهری ارائه شد این دسته مناطق در حقیقت کل عملکردی همبسته ای هستند که به دلیل وسعت وگسترش فضایی شان , قلمرو های حکومتی و مدیریتی متعددی را در برمی گیرند .که این تعدد قلمرو های حکومتی و مدیریتی در فقدان چهار چوب های هماهنگی و همکاری به بروز مساله ای می انجامد که از سوی صاحب نظران حکومت و حکمروایی کلان شهر به تفرق سیاسی تعبیر شده است .به عقیده بسیاری از صاحب نظران , تفرق سیاسی یا حکومتی بزرگ ترین چالش در اداره و حکمروایی شهر – منطقه ها ست که در حقیقت ناشی از فقدان انطباق قلمرو عملکردی ( منطقه کلان شهری )با قلمرو سازمانی ( ساختار حکومت محلی یا مدیریت شهری ) است .
تفرق سیاسی در اینجا به معنی وجود تعداد زیادی قلمرو های حکومت محلی / مدیریت شهری مستقل از هم در گستره شهر – منطقه است که مانع از اتخاذ تصمیمات سیاسی یکپارچه در کل گستره کلان شهر می شود .در شرایط وجود این نوع تفرق در نظام اداره منطقه کلان شهری و در فقدان هر نوع دید یا رویکرد یکپارچه منطقه ای و به عبارت دیگر منطقه گرایی , بسیاری از مسائل مهم مشترک منطقه قابل رفع نبوده و حل آن در نقطه ای به انتقال آن به نقطه دیگر خواهد انجامید.(این قسمت از تقرق عملکردی و سیاسی ) . مجموعه شهری در شرایط کشوری مثل ایران که تصمیم گیری درباره ارائه خدمات عمومی انحصارا در دست شهرداری یا مدیریت شهری نیست و شعبه های استانی و شهرستانی وزارتخانه ها و سازمان های مرکزی نیز عملا بخش عمده ای از ارائه خدمات شهری را در دست دارند با تفرق عملکردی نیز رو به رو ست .
ایده حکومت و حکمروایی منطقه کلان شهری و داشتن دیدی یکپارچه نگر در باره مسائل مهم و مشترک منطقه از درک و شناخت این حقیقت ریشه می گیرد که حکومت های منفرد شهرداری یا هر نوع شکل دیگراز مدیریت فضایی (مانند دهیاری ها , فرمانداری و یا بخشداری و یا دیگر نهادها و سازمان های خدمات رسانی ) فاقد توانایی و ظرفیت لازم برای چیرگی برمسائلی هستند که برخورد با آن ها فراتر از مرزهای هریک از شهرداری ها می رود . این مسائل نیازمند راه حل های مشترک و فراگیر در سطح منطقه است تا ” حل مساله ای در یک نقطه به انتقال آن به نقطه ای دیگر نینجامد”
کمبود خدمات عمومی در نواحی پیرامونی , فقدان کارایی و اثر بخشی در ارائه خدمات منطقه ای , غفلت از همبستگی اکولوژیک کلان شهر و منطقه پیرامون آن , در فقدان مدیریت یکپارچه کلان شهری , چشم انداز نامطلوبی را رقم خواهد زد که تحقق مواردی از آن انگیزه طرح پذیرش نوعی رویکرد منطقه ای را در نظام اداره مناطق کلان شهری کشور های متعددی در دستور کار قرار داده است .
اهمیت پرداختن به این مسله در بسیاری از تحقیقات و گزارش های مختلف که به بررسی سازمان حکومت در مناطق کلان شهری پرداخته اند نشان داده شده است .شناخت حاصل به نوعی حس اضطرار ختم شده است به این ترتیب که بدون وجود ساختار های حکومتی کار آمد , طیف وسیعی از مسائل کلان شهری قابل حل و رفع نخواهد بود .
آنچه روشن است این که مسله مورد نظر واجد ابعاد جغرافیای تاثیر گذاری است زیرا با عناصری چون ساختار فضایی حکومت و اثر بخشی آن در ارتباط است .از این رو تفرق سیاسی نیازمند چاره ای است که مستلزم تجدید سازمان حکومت های موجود است (Barlow,1991,1) .به عبارت دیگر تلاش اصلی در مقابله تفرق سیاسی , معطوف به جستجوی انطباق قلمرو عملکردی ( منطقه کلان شهری )با قلمرو سازمانی ( حکومت محلی ) است.
منظقه گرایی , ایده و مفهومی است که براساس آن بسیاری از تصمیمات اساسی در باره توسعه منطقه کلان شهری که اغلب در سطح حکومت ها یا قلمرو های محلی اتخاذ می گردد باید به حکومت سطح فرا دست واگذار شود (Olooney ,2004 ,16 ) . این نیاز و ضرورت برای برخی از تصمیمات و خدماتی که در بیشترمواقع از سوی حکومت مرکزی اتخاذ یا ارائه می شود نیز صادق است که به طور طبیعی باید به سطح حکومت پایین دست ( حکومت کلان شهری ) واگذار شود.
۲-۵-۴-روند ها و رویکرد های نو در اداره و حکمروایی مناطق کلان شهری ( منطقه گرایی نوین )
دیدگاه نومنطقه گرایی در دهه ۱۹۹۰پس از ۳۰ سال غیبت جدی منطقه گرایی در عرصه نظری ظاهر شد . نهضت نومنطقه گرایی با بررسی مسائل متعددی که مناطق کلان شهری با آن دست هستند بار دیگر برروی ساختار نهادی منفک متمرکز شده وبه انتقاد بیشتر از ساختار تفکیکی نهادی پرداخته است . این دیدگاه نیاز به سازماندهی مجدد نهادی را به طور جدی مطرح کرده ومعتقد است که در شرایط جدید اقتصاد جهانی نیاز به یکپارچه سازی نهادی برای جذب منافع و دفع زیان های جهانی شدن وجود دارد .
اصلاح گرایان برخلاف آنچه در گذشته رایج بود دیگر در پی تحمیل ساختارهای حکومت منطقه ای بر پهنه سرزمینی نیستند . در عوض بیشتر در پی حکمروایی منطقه ای اند و به جای ساختار ها برفرایند ها تاکید دارند.در آغاز قرن جدید تلاش اصلی بیشتر مصروف بسط و توسعه فرایندی است که بتواند همه بازیگران حکمروایی را در بربگیرد ,به طوری که در آن بخش های خصوصی و غیر انتفاعی قادر باشند با واحد های حکومتی و با تشریک مساعی روی موضوعات منطقه ای همکاری کنند . اکنون این واقعیت آشکار است که ایجاد واستقرار اشکال سنتی حکومت منطقه کلان شهری از طریق یکپارچه کردن واحدهای حکومت محلی در قالب حکومت واحد کلان شهری به دو دلیل روش صحیحی نیست ( Hamilton ,1999,351-353).
۱-افزایش شناخت از نقاط ضعف حکومت های بزرگ مقیاس
۲-شناخت شهروندان و درک ومقاومت آنها در برابر ایجاد سازمان های حکومتی و به تبع آن افزایش مالیات .
آلن والیس مدیرتحقیقات گروه عمران ملی آمریکا , ویژگی های اصلی تلاش های اخیر در اصلاح منطقه گرایی دهه ۱۹۹۰ را بدین شرح خلاصه کرده است ( همان , ۴۴).
حکمروایی در مقابل حکومت :حامیان منطقه گرایی امروزه تمایل دارند با زبان حکمروایی صحبت کنند و نه با زبان حکومت .تغییر در واژه شناسی , بازتاب تغییر در نقطه تمرکز از ترتیبات ساختاری رسمی به فرایند ها و ساختارهای غیررسمی برای سیاست گذاری و تجهیز و بسیج منابع برای اقدام است .عدم تاکید برحکومت به این معنی است که عموم مردم با اصلاحاتی که لایه جدید حکومتی ایجاد می کند , مخالف هستند .
-مداخله میان بخشی در مقابل مداخله تک بخشی : مسولیت دستیابی به منطقه گرایی موثر , دیگر در بخش عمومی خلاصه نمی شود .همان گونه که تغییر در واژه شناسی نیز موید آن است , این عمل مستلزم مداخله موثر و فعال بخش های انتفاعی و غیر انتفاعی و همکاری آن ها با بخش دولتی است . هریک از بخش ها ظرفیت ها و حوزه های مشروعیت خاص و منحصر به فردی دارند . مداخله میان بخشی امکان ترکیب این بخش ها را برای عمل و اقدام موثر فراهم می آورد .
-تشریک مساعی در برابر هماهنگی : هدف اصلی منطقه گرایی در گذشته بهبود هماهنگی عمل دربرنامه ریزی بخش عمومی بود .امروزه ویژگی بین بخشی حکمروایی منطقه ای برتشریک مساعی و همکاری تکیه دارد تا هماهنگی . هدف اصلی منطقه گرایی نوین صرفا شناخت آنچه دیگران انجام می دهند نیست , بلکه بسط و توسعه ترتیباتی است که ظرفیت های منحصر به فرد و مشورعیت هر یک از بخش ها را که با همدیگر برای انجام وظایف ویژه ای که درقلمرو منطقه به همکاری می پردازند , تجهیز کند.
- فرایند در برابر ساختارهای رسمی : تاکید مضاعف برتشریک مساعی و فرایند در منطقه گرایی نوین بدین معنی است که امروزه منطقه گرایی از طریق سازمان و سازمان یابی شبه- شبکه ای عمل می کند تا ساختار های بخش رسمی . سازمان ها در یک شبکه در هر لحظه از زمان بازتاب وظیفه خاص یا پروژه ای هستند که در حال انجام است . علاوه براین , چنین شبکه های گرایش دارند هسته ثابتی از سهامداران که دارای منافع ارزشمندی در حیطه راهبردی اند , داشته باشند..
به نظر می رسد مداخله بخش عمومی و خصوصی در همکاری مستقیم با حکومت وواحدهای حکومتی برای پیشبرد منطقه گرایی , ویژگی تمایز بخش منطقه گرایی نوین در مقایسه با تلاش های صورت گرفته در گذشته است . منطقه گرایی نوین هم مستلزم همکاری و هم تشریک مساعی هر دو است .مقصود از همکاری و تعاون در اینجا فعالیت و همکاری حکومت ها با یکدیگر برای ارائه خدمات یا حل مسائل منطقه ای است که می تواند از توافقات و همکاری های غیر رسمی شروع شود وتا اشتراک مالیات و اطلاعات و نهایتا یکپارچه سازی وظایف و کارکرد ها گسترش یابد .اما تشریک مساعی مستلزم مداخله اجتماعات غیر حکومتی در موضوعات ومسائل مربوط به حکمروایی است . این امر مستلزم شکل گیری شراکت بخش عمومی – خصوصی و ایجاد شبکه هایی برای پرداختن به موضوعات منطقه ای است . همکاری و تشریک مساعی در منطقه گرایی نوین یکدیگر را تقویت می کنند .
در الگوی حکمروایی کلان شهری – براساس شرایط کنونی – وظایف عمدتا حول دو محور قراردارد : از یک طرف توجه به توسعه اقتصادی ونقش منطقه کلان شهری در اقتصاد جهانی که تشدید مرزهای رقابتی آن و تلاش برای کسب رتبه شایسته در منطقه از اهداف آن است و از طرف دیگر وظایفی که مربوط به قلمرو دورنی منطقه است وشامل هم اندیشی و چاره جویی در مسائل زیست محیطی , خدمات وزیر ساخت های منطقه ای , برقراری عدالت توزیعی ومسائل اجتماعی و فرهنگی با مشارکت تمامی کنشگران است .
جدول (۸-۲) مراحل تحول مدیریت کلان شهری

۵
۱
۰۵/۰
۲۲/۰
۰۲۵/۰

۱۲/۱
۷۵/۰
۹۶/۰
۴/۰
۷-۱
۱
۴۶/۰
۶۷/۱
۵/۱
۵/۰
۲
۲
۳/۰
۳

۹/۸
۲/۶
۳۷/۱
۳۲/۰
۲/۰
۱۵/۰
۰۸/۰
۰۵/۰
۰۲/۰
۰۲۵/۰
۰۲/۰
۰۱/۰
۰۰۴/۰
۰۰۰۷/۰

مجموع

۱۹۱۷

ــ

۵۵/۱۷

منبع: (میر محمدصادقی، ۱۳۷۵)
۲-۴ فرایند تولید مس در مجتمع مس سرچشمه
در اینجا عملیات ذوب غیر پیوسته (چندمرحله‌ای) که در مجتمع مس سرچشمه نیز مورداستفاده قرارگرفته تشریح می‌گردد. عیار مس سنگ معدن سولفیدی سرچشمه در حدود ۱ درصد می‌باشد که پس از خرد کردن (با سنگ‌شکن‌ها) و نرم کردن (با آسیاب‌ها) با افزودن آب و مواد دیگری به آن با فلوتاسیون در واحد تغلیظ به کنسانتره‌ای با عیار ۳۲ – ۳۰ درصد مس تبدیل می‌شود.
فلوتاسیون بر اساس جذب انتخابی هوا توسط سطوح جامدی که در یک مایع غوطه‌ور بوده و این سطوح توسط معرفهای فلوتاسیون قبلاً تحت یک سری عملیات قرارگرفته است، انجام می‌شود. معرفهای اضافه‌شده کف‌سازها، کلکتورها، رسوب‌دهنده‌ها و تقویت‌کننده‌ها هستند. در واحد تغلیظ کنسانتره مس و مولیبدن باهم از خاک معدن جدا می‌شود. سپس در قسمت دیگری کنسانتره مولیبدن از کنسانتره مس با همان روش فلوتاسیون جدا می‌شود. مولیبدنیت (سولفید مولیبدن) خشک بسته‌بندی‌شده و عمدتاً به خارج صادر می‌شود. کنسانتره مس (کالکو پیرت) خشک‌شده و با افزودن کمک‌ذوب‌هایی مثل آهک و سیلیس در واحد ذوب (کوره ریورب با شعله‌ای) به مات (مخلوط سولفید آهن و مس) تبدیل می‌شود. آنالیز عنصری ترکیبات مات و سرباره به شرح زیر می‌باشد.
مات شامل ۴۰ – ۳۰ درصد مس، ۳۰ – ۲۵ درصد آهن و ۳۰ – ۲۵ درصد گوگرد است. سرباره شامل ۶/۰ – ۴/۰ درصد مس، ۴۰ – ۳۶ درصد سیلیس و ۴۰ – ۲۵ درصد آهن که دورریز است، می‌باشد. مات از کوره ریورب که دمای آن  ۱۲۰۰ – ۱۱۰۰ می‌باشد جهت تبدیل به مس بلیستر به کوره‌های دیگری (کنورتر) منتقل می‌شود. عملیات در کنورتر شامل دو مرحله است: دمش سرباره و دمش مس، در مرحله دمش سرباره با دمیدن هوا به داخل مات، آهن آن می‌سوزد و با افزودن سیلیس، اکسید آهن را به‌صورت سرباره از آن جدا می‌کنند و چون حاوی مقدار قابل‌توجهی مس است به کوره ریورب منتقل می‌شود. هم‌اکنون در داخل کنورتر سولفید مس مذاب موجود است که در مرحله دوم با دمش هوای اضافی گوگرد آن سوخته و به‌صورت دی‌اکسید گوگرد خارج می‌شود. برای جلوگیری از اکسید شدن مس فلزی مذاب، مرحله دمش را قطع نموده و مس حفره‌دار با بلیستر که حاوی ۲% درصد گوگرد و ۵/۰ درصد اکسیژن است تخلیه می‌شود.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

برای حذف ناخالصی‌های فوق، مذاب به کوره‌هایی مشابه کنورتر (کوره تصفیه حرارتی) منتقل می‌شود که در ابتدا با دمش هوای کنترل‌شده، گوگرد آن حذف می‌شود. سپس با دمیدن گازهای احیاء کننده (پروپان) اکسیژن آن‌هم حذف می‌گردد و به‌صورت قالب‌های آندی ریخته‌گری می‌شود.

●

برنامه ریزی

●

●

●

●

●

∅

N / A

طراحی

●

●

●

●

●

○

∅

ساخت وساز/ عملیات

• زمینه تحلیلی خاص، به طور کلی بوسیله ابزارها یا روش‌های تحلیلی متناظر مشخص شده ‌است.

○ ابزارها یا روش‌های تحلیلی بطور کلی زمینه خاصی را مشخص نکرده است.
∅ برخی روش یا ابزار تحلیلی زمینه خاص را مشخص کرده و برخی مشخص نکرده است.
N / A روش مناسبی برای استفاده و آدرس دهی کردن زمینه ­های خاص نمی ­باشد.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۳-۵-۲ معیار انتخاب ابزار تحلیلی و ارزیابی توانمندی ابزارها

معیار ۱ تا ۷ از جدول ۳-۲ در بخش‌های زیر مورد بحث قرار گرفته‌اند، شش معیار اول بر روی جنبه‌های فنی آنالیز مختلف تمرکز دارند (به عنوان مثال، نوع تسهیلات، حالت سفر، استراتژی مدیریت و غیره)، در حالی که معیار ۷ به شناسایی بهترین دسته ابزار از یک دیدگاه مدیریتی یا عملیاتی کمک می‌کند[۲۲].

۳-۵-۲-۱ منطقه مورد مطالعه یا حوزه جغرافیایی 

ابزارهای تجزیه و تحلیل ترافیک درجات مختلفی از توانایی‌ها با توجه به محیط زیست و حوزه جغرافیایی پروژه تحلیلی دارند. جدول ۳-۴ ارتباط کلی هر دسته ابزار را بر­اساس منطقه مورد مطالعه یا حوزه جغرافیایی مناسب برای این کار خلاصه کرده است. چهار نوع از مناطق مورد مطالعه عبارت بودند از[۲۲]:
محل جدا شده (مجزا): مطالعه کردن منطقه محدود، مانند یک تقاطع یا تبادل.
بخش: شبکه راه بصورت خطی یا گریدهای کوچک.
کریدور/ شبکه کوچک: مطالعه منطقه گسترده که به طور معمول شامل یک کریدور بزرگ با یک یا دو شریانی موازی و متصل به خیابان‌های عرضی، به طور معمول کمتر از ۵۲۰ کیلومتر مربع (km²) (200 مایل مربع (mi²)).
منطقه: منطقه مورد مطالعه شهر گسترده و یا شهرستان گسترده ای که شامل تمام کریدورهای آزاد راه‌ها و شریانی‌های اصلی است، به طور معمول (۲۰۰ mi²) 520 km² و یا بزرگ‌تر.
یادداشت‌ها و فرضیات
منطقه مورد مطالعه یا حوزه جغرافیایی تنها معیار است که ارتباط متفاوت نسبت به چهار چوب تحلیلی دارد. کاربر باید هم چارچوب تحلیلی وهم نوع منطقه مورد مطالعه را برای این ماتریس مشخص کند.
برای دسته ابزارهای شبیه سازی ترافیک (شبیه سازی ماکروسکوپی، مزوسکوپی، و میکروسکوپی)، فاکتورهای منطقه جغرافیایی مشابه هستند، زیرا به طور کلی، ویژگی ابزارهای شبیه سازی مناطق جغرافیایی یکسان هستند (به عنوان مثال، بخش، کریدور، و غیره)، اما سطوح جزئیات متفاوت دارند.
جدول (۳-۴). ارتباط ابزارهای آنالیز ترافیک دسته بندی شده نسبت به محدوده جغرافیایی یا منطقه مورد مطالعه[۲۲]

متدلوژی/ ابزارهای تحلیلی

چارچوب­آنالیزی/­ محدوده جغرافیایی

• رابطه (۴-۱) ماتریس تصمیم‌گیری

• مرحله دوم : استاندارد نمودن داده‌ها و تشکیل ماتریس استاندارد (بی مقیاس) از طریق رابطه نرم(۴-۲):

رابطه (۴-۲)
باید توجه داشت که تمام درایه‌های ماتریس تصمیم گیری بی مقیاس شده، باید اعدادی بین صفر و یک باشند، به عبارت ساده‌تر
ملاحظه می­گردد که ماتریس بی مقیاس شده را می­توان به صورت رابطه (۴-۳) نشان داد.
رابطه(۴-۳)

• مرحله سوم : تعیین وزن هر یک از شاخص‌ها و ایجاد ماتریس بی­مقیاس وزین (V):

در این مرحله با توجه به تکنیک­های وزن‌دهی، اوزان هر یک از شاخص­ های تصمیم‌گیرنده همانند رابطه (۴-۴) مشخص می­گردد.
رابطه (۴-۴)
رابطه (۴-۴) وزن­دهی به شاخص ­ها

• مرحله چهارم و پنجم: مشخص نمودن حالت‌های ایده‌آل مثبت و ایده‌آل منفی(بالاترین و پایین‌ترین حالت هر شاخص):

در این قسمت بسته به شاخص و اثرگذاری آن بر روی هدف تصمیم‌گیری، جواب­های ایده­آل مثبت برای شاخص­ هایی که دارای تأثیر‌گذاری مثبت بر روی هدف مسأله می­باشند، بزرگ­ترین مقدار هر شاخص و برای شاخص­ های منفی کم­ترین مقدار هر شاخص می­باشد. به منظور یافتن جواب­های ایده‌آل منفی برای شاخص ­ها، درست عکس آنچه که در مورد ایده‌آل­های مثبت بیان گردید باید عمل شود. بیان ریاضی جواب ایده آل مثبت و منفی به صورت رابطه (۴-۵) و (۴-۶) می­باشد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

رابطه (۴-۵) جواب­های ایده‌آل مثبت

رابطه (۴-۶) جواب­های ایده­آل منفی
در این روابط و به ترتیب معرف مجموعه اندیس، شاخص­ های مثبت و منفی در مسأله تصمیم‌گیری می­باشند.
مرحله ششم: تعیین معیار فاصله‌ای برای آلترناتیو ایده آل(  ) وآلترناتیو حداقل(  ):
در این قسمت به کمک روابط (۴-۷) و (۴-۸) فاصله اقلیدسی هر یک از گزینه­ ها از جواب­های ایده‌آل مثبت و منفی مربوط به شاخص­ های مسأله، محاسبه می­گردد.

رابطه (۴-۷) تعیین معیار فاصله­ای برای آلترناتیو مثبت

رابطه (۴-۸) تعیین معیار فاصله­ای برای آلترناتیو منفی

• مرحله هفتم تعیین نزدیکی نسبی هر گزینه:

بعد از یافتن فاصله­های مثبت و منفی برای هر گزینه، فاصله نسبی گزینه­ های تصمیم‌گیری به کمک رابطه(۴-۹) تعیین می­گردد. توجه باید داشت که جواب حاصله، همواره عددی ما بین صفر و یک خواهد بود.

رابطه (۴-۹) تعیین نزدیکی نسبی برای هر گزینه
مرحله هشتم: رتبه‌بندی آلترناتیوها بر اساس میزان  به ترتیب نزولی(رابطه ۴-۱۰)، در این راستا  نشان دهنده بالاترین رتبه و  نیز نشان دهنده کم‌ترین رتبه است.
آخرین مرحله در روش تاپسیس، رتبه‌بندی گزینه­ های پیش روی و تعیین بهترین گزینه می­باشد. برای این منظور کافی است، فاصله نسبی هر گزینه که به کمک رابطه (۴-۹) محاسبه می­ شود، به ترتیب بزرگ و کوچک مرتب شود. در این حالت گزینه­ای که دارای بزرگ­ترین فاصله نسبی نسبت به سایر گزینه­ ها می­باشد، بالاترین رتبه را به خود اختصاص می­دهد. نکته قابل توجه این که، در صورتی که در محاسبه فاصله نسبی هر گزینه صورت کسر با جایگزین شود، در این صورت گزینه­ای که دارای کم­ترین فاصله نسبی می­باشد، بالاترین رتبه را کسب می­نماید.
در نهایت، با توجه به میزان  ، توان­های اکوتوریسمی در منطقه مورد مطالعه بر اساس طیف لیکرت در طبقه‌های (بسیار ضعیف ۰تا ۲/۰، ضعیف ۲/۰ تا۴/ ۰،متوسط ۴/۰ تا ۶/۰، خوب ۶/۰ تا ۸/ ۰، بسیار خوب ۸/۰ تا ۱) سطح‌بندی گردیده­اند.
۴ – ۵ - به کار گیری مدل SWOT در پژوهش حاضر جهت ارائه استراتژهای برتر اکوتوریسم
شاید مهم­ترین فرایند تحقیق، استخراج، دسته بندی اطلاعات و سپس تجزیه و تحلیل کمی و کیفی اطلاعات باشد. در این مرحله بعد از جمع­آوری اطلاعات، آمایش داده ­ها و تنظیم گزارش وضع موجود و هم چنین رتبه‌بندی توان‌های اکوتوریسم با بهره گرفتن از مدل تاپسیس در مرحله آخر با بهره گرفتن از مدل استراتژیک SWOT به تجزیه و تحلیل عناصر تشکیل دهنده موضوع مورد مطالعه پرداخته شده و بهترین استراتژی‌ها ارائه می­گردند.
۴ – ۶ - تحلیل مدل SWOT
به منظور شناسایی و بررسی عوامل موثر درونی: نقاط قوت(Strength)، نقاط ضعف(Weakness) و عوامل تاثیرگذار بیرونی: فرصتها (Opportunity) و تهدیدات (Threats) از مدل SWOT استفاده شده است. منطق رویکرد مذکور این است که راهبرد اثر بخش باید قوت‌ها و فرصت­های سیستم را به حداکثر، ضعف‌ها و تهدیدها را به حداقل برساند. این منطق اگر درست بکار گرفته شود نتایج بسیار خوبی برای انتخاب و طراحی یک راهبرد اثر بخش خواهد داشت (جدول۴ – ۱)(یغفوری و همکاران: ۱۳۹۰: ۵). این مدل در مفهوم کلی، ابزاری برای بهره‌برداری در مراحل مقدماتی تصمیم‌گیری و به عنوان یک پیش درآمد در امر برنامه­ ریزی راهبردی در نوع کاربردی آن است. در حقیقت این روش ابزاری است که بیشتر برای کنار هم قرار دادن یافته­های تحلیل فشارهای خارجی(فرصت­ها و تهدیدها) و قابلیت ­های داخلی( قوت­ها و ضعف­ها) است.تحلیل سوات، تحلیلی منظم برای شناسایی عوامل(نقاط قوت و ضعف، فرصت­ها و تهدیدها) و تدوین راهبرد در راستای تطابق مناسب بین آنها است. از دیدگاه این مدل، راهبرد مناسب، قوت­ها و فرصت­ها را به حداکثر و ضعف­ها و تهدیدها را به حداقل ممکن می­رساند. برای این منظور نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید در چهار حالت کلی SO, WO, ST, WT به شرح زیر پیوند داده شده و گزینه­ های راهبردی از بین آنها انتخاب می­شوند (رضوانی، ۱۳۸۷: ۲۰۶) بنابراین ابتدا با توجه به بررسی‌های صورت گرفته روی محیط داخلی و خارجی فهرستی از نقاط ضعف و قوت، فرصتها و تهدیدات، مورد شناسایی قرار گرفت و جهت بر طرف کردن و یا تقلیل نقاط ضعف و بهبود نقاط قوت و فرصتها در ارتباط با گسترش اکوتوریسم در منطقه مورد مطالعه استراتژی­ها و راهبردهایی ارائه شده است. به طور کلی هدف پژوهش حاضر بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدات موجود در شهر کرمانشاه در زمینه اهمیت اکوتوریسم در این منطقه است. از این رو بررسی و شناخت وضعیت مناطق و نواحی قابلیت‌ها، محدودیتها، فرصتها، تهدیدات، تنگناها، در برنامه‌ریزی ناحیه­ای و انتظام فضایی از اهمیت بسزایی برخوردار است. در مرحله بعد در فرایند تدوین سیاست­ها و راهبردهای توسعه با لحاظ کردن جهات قبلی و با توجه به نوع واکنش در مقابل و نحوه تعامل هر عامل داخلی و خارجی می­توان ماتریسی را ترسیم کرد که دارای چهار نوع راهبرد است. بر این اساس، ماتریس SWOT باید بتواند قوت­ها و فرصت­ها را حفظ کرده و نقاط ضعف و تهدید را حذف و به نقاط قوت و فرصت تبدیل کند و یا اینکه حداقل تاثیرات منفی و مخرب آنها را کاهش دهد.

• راهبرد رقابتی / تهاجمی(SO)، که تمرکز آنها بر نقاط قوت درونی و فرصت­های بیرونی است؛

• راهبردهای تنوع بخشی(ST)، بر نقاط قوت درونی و تهدیدهای بیرونی متمرکز است؛

شکل ۴-۳- تغییرات وزن عضلات سولئوس و SVL به نسبت وزن بدن در گروه ­های تمرینی و کنترل پس از دوره تمرین ……………۴۷
شکل ۴-۴- میانه و انحراف معیار بیان ژن FOXO1، MHC I، MHC IIa، MHC IIx و MHC IIb (ΔCT±SD) گروه ­های تمرینی و کنترل پس از دوره تمرین در عضله سولئوس ……………………………………………………………………………………………………………….۵۰
شکل ۴-۵- میانه و انحراف معیار بیان ژن FOXO1، MHC I، MHC IIa، MHC IIx و MHC IIb (ΔCT±SD) گروه ­های تمرینی و کنترل پس از دوره تمرین در عضله SVL …………………………………………………………………………………………………………………….50
شکل ۴-۵- مقایسه میزان Ratio ژن FOXO1 عضله سولئوس بین گروه ­های تمرینی و گروه کنترل ………………………………………….۵۲
شکل ۴-۶- مقایسه میزان Ratio ژن FOXO1 عضله SVL بین گروه ­های تمرینی و گروه کنترل ………………………………………………۵۴
شکل ۴-۷- مقایسه Ratio ایزوفرم­های ژن MHC در عضله سولئوس گروه تمرین اکسنتریک با گروه کنترل ………………………….۵۵
شکل ۴-۸- مقایسه Ratio ایزوفرم­های ژن MHC در عضله سولئوس گروه تمرین تناوبی سرعتی با گروه کنترل …………………….۵۶
شکل ۴-۹- مقایسه Ratio ایزوفرم­های ژن MHC در عضله SVL گروه تمرین اکسنتریک با گروه کنترل ……………………………..۵۷
شکل ۴-۱۰- مقایسه Ratio ایزوفرم­های ژن MHC در عضله SVL گروه تمرین تناوبی سرعتی با گروه کنترل ………………………۵۸
فصل اول
طرح پژوهش

مقدمه
استفاده از لغت فعالیت ورزشی در پژوهش های علمی اغلب شامل متغیر های تغییر پذیر است. این متغیر ها شامل : ماهیت ( استقامتی در مقابل مقاومتی )، تکرار، شدت و مدت جلسه تمرینی است(۱). از طرفی فعالیت ورزشی به طور بالقوه بوسیله انقباض عضله اسکلتی، هومئوستاز را بر هم می ریزد. فعالیت عضله اسکلتی در ترکیبی از انقباضات کانسنتریک^[۱] ، ایزومتریک^[۲] یا اکسنتریک صورت می گیرد(۱). برای شرکت در رشته های ورزشی، تمرین عضوی جدایی ناپذیر است. افرادی که در رشته های ورزشی سازمان یافته یا در فعالیت های ورزشی تفریحی شرکت می کنند، برای بهبود عملکرد خود از تمرین های سازماندهی شده استفاده می کنند(۲). با نگاه به متغیر های ذکر شده در بالا، می توان چنین نتیجه گیری کرد که، با اصلاح و تعدیل متغیر ها می توان به شیوه ای از تمرین ورزشی دست یافت که برطرف کننده نیاز های ما در هر رشته ورزشی باشد. اخیرا به کارگیری تلاش های با حداکثر سرعت دویدن^[۳] و همچنین با شدت تمام^[۴] ، هم در رشته های عملی و هم آزمایشگاهی پدیدار شده است. تمرین تناوبی سرعتی ( SIT ) یکی از انواع تمرین تناوبی با شدت بالا ( HIT ) به حساب می آید(۳). تمرین تناوبی سرعتی ( SIT ) شامل جلساتی با تناوب های بیشتر از ۲۰-۳۰ ثانیه است که با تمام شدت صورت می گیرد و توسط دوره های استراحت غیر فعال ۲-۴ دقیقه از هم جدا می شوند(۴). تمرین اکسنتریک، تمرینی است با درصد بالایی از انقباضات اکسنتریکی. انقباضی که در آن گشتاور تولیدی عضله کمتر از گشتاور مقاومت بیرونی است(۵). برای مثال یکی از انواع مرسوم فعالیت ورزشی اکسنتریک، دویدن در سراشیبی است(۶). سازگاری های ناشی از تمرین بوسیله ی تغییرات در : پروتئین های انقباضی و عملکردشان، عملکرد میتوکندریایی، تنظیم متابولیکی، سیگنالینگ درون سلولی و پاسخ های رونویسی منعکس می شوند(۱). تاکنون مکانیزم های مولکولی گسترده ای که متاثر از سازگاری به تمرین ورزشی هستند شناخته شده اند، این مکانیزم ها شامل تغییرات تدریجی در میزان بیان پروتئین ها و فعالیت آنزیم های سلولی می باشند(۱). یکی از ژن های موثر بر تنظیم تکثیر سلولی و تنظیم تار عضلانی FOXO می باشد(۷). محصول این ژن پروتئین های FOXO1 ، FOXO3 ، FOXO4 و FOXO6 است که در پستانداران بیان می شود(۸). FOXO1 بر تنظیم مرگ برنامه ریزی شده سلول و همچنین تنظیم نوع تار عضلانی اثر می گذارد(۷). پژوهش های اخیر نشان داده اند که FOXO1 در سازگاری عضله اسکلتی به فعالیت ورزشی شرکت می کند. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر مزمن تمرین تناوبی سرعتی و تمرین اکسنتریک بر میزان بیان ژن FOXO1 می پردازد، تا مشخص شود کدامیک از انواع تمرین نقش موثرتری بر مرگ برنامه ریزی شده سلول و تغییر نوع تار عضلانی دارد.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

بیان مسئله
عضله اسکلتی با توجه به فرایندهای آپوپتوتیک^[۵] ، ساختار چند هسته ای هایش و همچنین محتوای میتوکندریایی، منحصربفرد است. تفاوت های همراه با آپوپتوزیس به عضله و یا نوع تار وابسته است(۹). آپوپتوزیس، شکل بسیار کنترل شده مرگ سلولی است که بوسیله ی رخداد های مولکولی، بیوشیمیایی و ریخت شناسی ویژه مشخص می شود، همچنین برای توسعه نرمال ارگانیسم های چند سلولی ضروری است و در انتقال سلولی بافت های افراد سالم بزرگسال شرکت می کند(۱۰). پاسخ های سلولی وابسته به FOXO شامل گلوکونئوژنز^[۶] ، ترشح نوروپپتید ها^[۷] ، آتروفی^[۸] ، آتوفاژی^[۹] و آپوپتوزیس می باشد. ژن های هدف بی شماری برای اینکه نقش فاکتورهای FOXO را در فرایند های سلولی گوناگونی وساطت کنند شناخته شده اند(۱۱). شناخته شده ترین ژن های هدف وابسته به FOXO که در آپوپتوزیس نقش دارند عبارت اند از فاکتور های پیش برنده آپوپتوتیک که شامل پروتئین های BH3-only ( Bim ^[۱۰] ، BNIP3 ^[۱۱] ) و لیگاند های گیرنده های مرگ ( TRAIL ^[۱۲] ، FasL ) است(۱۱, ۱۲). با نگاه به شواهد می توان چنین نتیجه گرفت که فاکتور های رونویسی FOXO بعنوان تنظیم کننده کلیدی رشد سلول ( آپوپتوزیس ) ضروری اند(۱۲).
شرکت در جلسات تمرین ورزشی سبب سازگاری های سیستم فیزیولوژیکی و افزایش کارایی و ظرفیت بدن می شود. این تغییرات تا حد زیادی به شدت و مدت جلسات تمرینی، نیرو یا بار کار تمرینی و یا سطوح پایه آمادگی بستگی دارد(۱۳). عضله اسکلتی بافتی است فعال که به شدت و نوع فعالیت – هر دو – پاسخ می دهد(۱۴). در فعالیت عضلانی اکسنتریک عضله در حال انقباض کشیده می شود(۱۵). اکثر عضلات پا هنگام راه رفتن به منظور تعدیل جاذبه و شُک های وارده بصورت اکسنتریکی عمل می کنند. هنگام دویدن در سراشیبی اکسنتریکی عمل کردن عضلات ضد جاذبه واضح تر می شود(۱۵). امروزه موجی از تحقیقات علاقه مند به آزمایش اثرات دویدن با حداکثر سرعت دویدن و تلاش های با تمام شدت هم در محیط میدانی و هم در محیط آزمایشگاهی هستند. تمرین تناوبی سرعتی ( SIT ) عبارت است از تناوب هایی با مدت بیشتر از ۲۰-۳۰ ثانیه که با تمام شدت صورت می گیرد و توسط دوره های ۲-۴ دقیقه ای استراحت غیر فعال جدا می شود(۳, ۴).
اخیرا، آپوپتوزیس علاقه ی بسیاری از دانشمندان ورزشی را به خود جلب کرده است، علاوه بر مرگ سلولی نکروتیک، به دلیل اینکه شواهدی نشان دادند که مرگ سلولی آپوپتوتیک با ورزش نیز رخ می دهد. چندین فاکتور که ممکن است آپوپتوزیس را در بافت های مختلف تغییر دهد، با ورزش کردن شدید، تعدیل می شوند(۱۰). ورزش محرک فیزیولوژیکی قوی ای است که می تواند تعدادی از مسیرهای سیگنالینگ بیرون سلولی و درون سلولی را تحت تاثیر قرار دهد(۹). فعالیت ورزشی شدید کوتاه مدت و اکسنتریک، با فنوتایپ های پیش برنده آپوپتوز و افزایش تکه تکه شدن DNA ^[۱۳] ( نشان آپوپتوزیس ) همراه می شوند در حالی که تمرین ورزشی منظم یا فعالیت ورزشی منظم با محیط آنتی آپوپتوتیک و کاهش تکه تکه شدن DNA در عضله اسکلتی همراه است(۹). آپوپتوزیس در عضلات موش بعد از ورزش نیز رخ داد(۱۰). همانطور که اشاره شد FOXOs در تنظیم آپوپتوزیس ضروری اند، از این رو در تحقیقی دیگر نشان داده شد، ژن های آپوپتوتیک Bim و BNIP3 در طی آتروفی عضلانی توسط FOXO1 تحریک شدند(۱۶). FOXOs در بدن تعدادی از ژن ها را که در فرایند های سلولی مختلف ( همچون متابولیسم، چرخه سلولی، آپوپتوزیس، مقاومت در برابر استرس، بازسازی DNA آسیب دیده و سیستم ایمنی ) شرکت می کنند، هدف قرار می دهند(۱۲).
فاکتور های رونویسی خانواده FOXO، دامنه وسیعی از فرایند های فیزیولوژیکی سلولی را تنظیم می کنند، از جمله می توان به سازگاری متابولیکی و تمایز میوژنیکی اشاره کرد(۱۷). تار های عضلات، دارای استعداد بالایی در پاسخ گویی به سیگنال های گوناگون هستند. این کار را را بوسیله ی تغییر در نیمرخ فنوتیپیشان انجام می دهند(۱۸). میوزین^[۱۴] ، بزرگترین پروتئین با فیلامنت ضخیم است که در حال حاضر مناسب ترین نشانگر تنوع تار عضلانی است. چهار ایزوفرم عمده ی زنجیره سنگین میوزین (MHC) که در عضله اسکلتی تعدادی از پستانداران بالغ کوچک یافت شده است عبارت است از : میوزین زنجیره سنگین کُند I? ( MHC-I? )^[۱۵] ، میوزین زنجیره سنگین تند IIA ( MHC-IIA )^[16] ، میوزین زنجیره سنگین تند IIX یا IID ( MHC-IIX یا MHC-IID )^[17] و میوزین زنجیره سنگین تند IIB ( MHC-IIB )^[18] (۱۸). نتایج اکثر پژوهش ها نشان دهنده تغییر فیبرهای تند به کند است. پیرامون تنظیم نوع تار عضلانی دیده شده است که : بیش بیانی FOXO1 از توسعه تار های نوع I اکسیداتیو در داخل بدن جلوگیری کرد(۱۷). همچنین قابل ذکر است که پژوهش های اندکی پیرامون تاثیر فعالیت ورزشی بر بیان FOXOs صورت گرفته است. در این ارتباط دیده شده است که : ژن FOXO3 بعد از ماراتن افزایش پیدا کرد(۱۹).
با توجه به پژوهش های اندکی که پیرامون تاثیر تمرینات سرعتی و اکسنتریک بر مرگ برنامه ریزی شده سلول صورت گرفته است و نیز نبودن اطلاعاتی راجع به تاثیر تمرینات فوق بر میزان بیان ژن FOXO1 به عنوان معیاری برای آپوپتوزیس و همچنین به عنوان عامل موثر بر ژن های دخیل در تغییر نوع تار عضلانی و نیز کم بودن پژوهش ها پیرامون تاثیر تمرین تناوبی سرعتی بر تغییر نوع تار عضلانی ، لذا به نظر می رسد که بررسی تاثیر تمرینات فوق بر مرگ برنامه ریزی شده سلول و تغییر نوع تار عضلانی ضروری است. با توجه به مستندات موجود تا امروز، فرض بر این است که اثر مزمن تمرینات فوق باعث کاهش آپوپتوزیس می شود. همچنین هر دو نوع تمرین باعث افزایش بیان FOXO1 می شوند و اثر مثبتی بر تغییر نوع تار عضلانی بر جای خواهند گذاشت. حال این سوال مطرح می شود که آیا تمرینات تناوبی سرعتی و اکسنتریک باعث تاثیر بر میزان ژن FOXO1 در مسیر مرگ برنامه ریزی شده سلول و تغییر نوع تار می شوند؟

اهمیت و ضرورت تحقیق
به طور خاص، سازگاری مولکولی بوسیله ی انقباضات عضلانی مختلف تحریک می شود، که فقط تا حدی توضیح داده شده است(۲۰). اثرات درمانی و متابولیکی فعالیت ورزشی منظم روی شیوه زندگی وابسته به بیماری های حاد، پیشتر معین شده است، اما مبناهای مولکولی برای تغییرات انطباقی در توده عضله اسکلتی و عملکرد متابولیکی به عنوان بخشی که مشتاقانه به دنبال پژوهش است باقی مانده است. اثرات ورزش و پیچیدگی پاسخ ها در هر دو سطح متابولیکی و مولکولی پیشنهاد می کنند که روش منحصربفردی که سازگاری تمرین ورزشی را وساطت کند، وجود ندارد(۱). از طرفی توده عضله اسکلتی ۴۰ تا ۵۰ درصد وزن بدن انسان را تشکیل می دهد و آن را به بزرگترین بافت در بدن تبدیل می کند. هومئوستاز عضله برای تمامیت و حفظ بدن ضروری است و اختلالات عضلانی مرتبط با بیماری های مختلف منجر به کیفیت پایین زندگی می شود. عضله اسکلتی قابلیت های تطبیقی قابل توجهی را در پاسخ به چنین محرک هایی نشان می دهد : فاکتورهای محیطی، مداخلات تغذیه ای، شرایط بارگذاری و فعالیت انقباضی. تمام این تحریکات منجر به تغییر در متابولیسم انرژی و توده عضلانی می شود، بخصوص بوسیله ی تغییر در ترکیب تار و تعادل بین سنتز و از بین رفتن پروتئین(۷). در این رابطه پروتئین های زیر گروه FOXO ( که در این پژوهش FOXO1 ) بطور گسترده ای در تکامل تدریجی به کار می روند و برای فرایند های متنوع سلولی ضروری هستند، که شامل تنظیم بیان ژن های چرخه سلولی(۲۱, ۲۲)، تمایز، رشد، متابولیسم، مسیرهای سرکوب تومور و آپوپتوزیس(۷, ۱۲, ۱۷) می شوند. با توجه به تاثیر FOXOs بر مرگ برنامه ریزی شده سلول و تغییر نوع تار عضلانی و اینکه عوامل فوق مهمترین اجزا در حیطه سلامتی و ورزش حرفه ای به حساب می آیند و از سوی دیگر پژوهش های اندکی که پیرامون تاثیر مزمن تمرین تناوبی سرعتی و تمرین اکسنتریک بر مرگ برنامه ریزی شده سلول صورت گرفته است و نیز نبودن تحقیقات راجع به تاثیر تمرینات فوق بر بیان ژن FOXO1 و همچنین کم بودن پژوهش ها پیرامون تاثیر تمرین تناوبی سرعتی بر تغییر نوع تار عضلانی، پژوهشگر را بر این داشت تا تاثیر مزمن تمرینات تناوبی سرعتی و اکسنتریک بر مرگ برنامه ریزی شده سلول و تغییر نوع تار عضلانی را با توجه به بیان ژن FOXO1 مورد بررسی قرار دهد.

اهداف پژوهش
۱-۴-۱- هدف کلی
تعیین اثر تمرین تناوبی سرعتی و تمرین اکسنتریک بر آپوپتوزیس و نوع تار عضلانی در عضلات تند و کند انقباض موش های نر صحرایی اسپراگ داولی
۱-۴-۲- اهداف اختصاصی
تعیین تغییر میزان بیان ژن FOXO1 پس از یک دوره تمرین اکسنتریک در عضله سولئوس
تعیین تغییر میزان بیان ژن FOXO1 پس از یک دوره تمرین تناوبی سرعتی در عضله سولئوس
تعیین تغییر میزان بیان ژن FOXO1 پس از یک دوره تمرین اکسنتریک در عضله SVL
تعیین تغییر میزان بیان ژن FOXO1 پس از یک دوره تمرین تناوبی سرعتی در عضله SVL
تعیین تغییر میزان بیان ایزوفرم­های ژن MHC پس از یک دوره تمرین اکسنتریک در عضله سولئوس
تعیین تغییر میزان بیان ایزوفرم­های ژن MHC پس از یک دوره تمرین تناوبی سرعتی در عضله سولئوس
تعیین تغییر میزان بیان ایزوفرم­های ژن MHC پس از یک دوره تمرین اکسنتریک در عضله SVL
تعیین تغییر میزان بیان ایزوفرم­های ژن MHC پس از یک دوره تمرین تناوبی سرعتی در عضله SVL
فرضیه های پژوهش
یک دوره تمرین اکسنتریک بر میزان بیان ژن FOXO1 عضله سولئوس موش­های صحرایی اثر معنی­داری دارد.
یک دوره تمرین تناوبی سرعتی بر میزان بیان ژن FOXO1 عضله سولئوس موش­های صحرایی اثر معنی­داری دارد.
یک دوره تمرین اکسنتریک بر میزان بیان ژن FOXO1 عضله SVL موش­های صحرایی اثر معنی­داری دارد.
یک دوره تمرین تناوبی سرعتی بر میزان بیان ژن FOXO1 عضله SVL موش­های صحرایی اثر معنی­داری دارد.
یک دوره تمرین اکسنتریک بر میزان بیان ایزوفرم­های ژن MHC عضله سولئوس موش­های صحرایی اثر معنی­داری دارد.
یک دوره تمرین تناوبی سرعتی بر میزان بیان ایزوفرم­های ژن MHC عضله سولئوس موش­های صحرایی اثر معنی­داری دارد.
یک دوره تمرین اکسنتریک بر میزان بیان ایزوفرم­های ژن MHC عضله SVL موش­های صحرایی اثر معنی­داری دارد.
یک دوره تمرین تناوبی سرعتی بر میزان بیان ایزوفرم­های ژن MHC عضله SVL موش­های صحرایی اثر معنی­داری دارد.
قلمرو پژوهش
در پژوهش­های تجربی و آزمایشگا­هی با بهره گرفتن از مدل­های حیوانی متغیر­های زیر تحت کنترل پژوهشگر بوده است.
نژاد، جنس، سن، عوامل محیطی (­نور، دما، رطوبت، صدا­)
عوامل تمرینی (­نوع، مدت و شدت فعالیت ورزشی و میزان فعالیت قبلی­)