روابط اجتماعی، ارتقاء سلامت و انسجام اجتماعی، احساس تعلق به مکان، همکاری و مشارکت اجتماعی، رفاه اجتماعی، تعاملات اجتماعی، فعالیت اجتماعی (فراهم کردن تسهیلات و امکانات به عنوان بخشی از یک جامعه گسترده تر)، بهبود کیفیت زندگی، بهره گیری از فضاهای مشترک، ایمنی در محله،

Dempsy
C.Brown,
Bramley
(۲۰۱۲)

تراکم جمعیتی
(ساختمان های با تراکم زیاد و مردم)

تیم های تحقیقاتی مختلف بررسی کردند که فرم ها و ساختمان هایی با تراکم زیاد، فشرده تر و چند منظوره تر از فرم ها و ساختمان هایی با تراکم کم و تک منظوره، پایدار تر هستند. پایداری اجتماعی به عنوان یک مفهوم مبهم مفهومی که دچار هرج و مرج و بی نظمی است، تعریف می شود. با این وجود، به منظور پژوهش فرم ها و ساختمان هایی با تراکم بالا، پایداری اجتماعی به شکل دو مفهوم گسترده زیربنایی در نظر گرفته می شود: عدالت اجتماعی و پایداری جامعه. عدالت اجتماعی اشاره به توزیع عادلانه منابع است و اجازه می دهد همه ساکنان به مشارکت کامل در جامعه، بپردازند. عدالت اجتماعی به معنای توجه به ماهیت و میزان دسترسی به خدمات و امکانات در یک منطقه است. پایداری جامعه مربوط به توانایی های خود جامعه، یا تجلی از اجتماعی محلی است. برای حفظ و دوباره ساختن خودش در یک سطح قابل قبولی از عملکرد در سازماندهی های اجتماعی است و ادغام رفتار اجتماعی فرد در یک محیط اجتماعی و جمعی گسترده صورت می گیرد. در این راه، پایداری جامعه شامل طیف وسیعی از رفتارهای اجتماعی همچون: تعامل اجتماعی میان ساکنان یک محله، وجود و مشارکت و… است.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

عدالت اجتماعی:
(توزیع عادلانه منابع؛ مشارکت کامل در جامعه؛ دسترسی به خدمات و امکانات.
جامعه پایدار:
(تعامل اجتماعی/ شبکه های اجتماعی در جامعه؛ مشارکت در گروه های جمعی در جامعه؛
ثبات جامعه؛
غرور / حس دلبستگی به مکان؛
ایمنی و امنیت؛
ادغام رفتار اجتماعی فرد در محیط اجتماعی،

L. Buys, K.Barnett E. Miller, C.Bailey, (2005)

ساختمان بزرگ تجاری

یک رابطه مهم در انواع مجتمع مسکونی و پایداری اجتماعی، مربوط به سلامتی است. این لفظ از پایداری اجتماعی که شامل ساختمان های بزرگ تجاری می شود سبب افزایش بهره وری کارگران و سلامت افراد می شود، به گونه ای که در مجتمع های مسکونی نیز سلامت به عنوان بخشی مهم برای کسانی که در مجتمع های پایدار زندگی می کنند اتفاق می افتد.
مسکن پایدار تاثیر مثبتی بر زندگی ساکنان در سه زمینه از مفاهیم کلیدی پایداری که قادرند پایداری دراز مدت اجتماعی را فراهم کنند به وجود می آورد که به قرار زیرند:
ایمنی، سلامت و رفاه؛
امنیت؛
طراحی جهانی

ایمنی، سلامت و رفاه که ویژگی هایی در به حداقل رساندن خطر آسیب به افراد در محیط خانه می باشد.
امنیت که در بهبود ایمنی خانه مانند نظارت طبیعی و … می باشد.
طراحی جهانی که شامل ویژگی های خانه هایی است که راحت و سالم و قابل تطبیق با مراحل مختلف زندگی باشد.

Bramley
, (۲۰۰۹)

فرم های شهری، (لکه های مسکونی)

پس از بررسی این موضوع، براساس ادبیات دانشگاهی و سیاسی پیشنهاد می شود که پایداری اجتماعی باید به دو بعد اصلی تقسیم شود.
عدالت اجتماعی، با اشاره خاص (در زمینه فرم های شهری) برای دسترسی به خدمات و فرصت های خدمات ضروری مانند: مغازه ها، مدارس، مراکز بهداشتی درمانی، فرصت های تفریحی، فضای باز، حمل و نقل عمومی، فرصت های شغلی، مسکن مقرون به صرفه می باشد. پایداری جامعه متشکل از ابعاد فرعی زیر است:
غرور و احساس تعلق به محله
تعامل اجتماعی درون محله و…
روشن است که، هریک از این ها ممکن است به عنوان مفهومی مجزا در نظر گرفته شود که اغلب سبب تقویت روابط بین آن ها خواهد شد.

عدالت اجتماعی (دسترسی به خدمات و امکانات ضروری)
جامعه پایدار (احساس تعلق به محله؛ تعاملات اجتماعی درون محله؛ ایمنی / امنیت (در مقابل خطر از جرم و جنایت، رفتارهای ضد اجتماعی)؛ کیفیت درک شده از محیط های محلی؛ رضایت از خانه؛ ثبات؛ مشارکت در گروه و فعالیت های دسته جمعی

Bramley
, (۲۰۱۱)

شهرک های مسکونی

ادبیات نسبتاً محدودی بر پایداری اجتماعی به گونه ای خاص، تمرکز دارد. در حالی که در ادبیات گسترده تر آن در تداخل مفاهیمی چون سرمایه اجتماعی، انسجام اجتماعی، فراگیری اجتماعی و محرومیت اجتماعی به چشم می خورد.
پایداری اجتماعی در مورد مکان هایی که مردم می خواهند زندگی و کار کنند در زمان حال و یا در آینده تعریف می شود. آنها در پاسخگویی به نیازهای متنوعی از مردم که در زمان موجود و آینده زندگی می کنند و نسبت به محیط خود حساس هستند و کمک به ارتقاء زندگی آنها می کند نقش می گیرد.
آنها امن و فراگیر و جامع هستند، پلان های خوب، بهره وری و برابری از فرصت ها برای خدماتی خوب برای همه فراهم می کنند.
از دهه ۱۹۸۰ میلادی، تمرکز سیاست های شهری بر توانمند سازی های جامعه، اقدامات محلی و دخالت سازمان های مختلف در بازسازی گسترده شهری مانند شهرک های مسکونی در کنار اختلاط در حال انجام در سیاست های مفاهیمی چون: پایداری اجتماعی، ارتباطات و جوامع اجتماعی، کیفیت زندگی، انسجام اجتماعی و اخیراً، توانایی زندگی و رفاه صورت گرفته است.

عوامل غیر فیزیکی: آموزش، عدالت اجتماعی، مشارکت و دموکراسی، بهداشت (کیفیت زندگی و رفاه)، فراگیری اجتماعی (ریشه کردن محرومیت اجتماعی)، ارتباطات، امنیت، تصرف مختلط، انسجام اجتماعی (انسجام بین گروه های مختلف)، شبکه های اجتماعی، تعاملات اجتماعی، حس تعلق به مکان.
عوامل عمدتاً فیزیکی: قلمروهای عمومی جذاب، کیفیت و نرمی محیط، مسکن مناسب، دسترسی به خدمات محلی، فضای سبز؛ همسایگی، محله پیاده مدار

S, Dave (2011)